یا عُدَّتی عِندَ شِدَّتی | ای ذخیره من در روز های سختی در ڪدام ڪهڪشان نشسته‌ام! آسمانش آبی‌ست ،آبی‌تر از دریا غم دارد درد دارد رنج دارد ،اما این طرف چیزیست‌ ڪ ما با آن زندگی را میگذرانیم ان چهار حرفی ڪه شده است لنگر ما در زندگی نامش ، امید آری خسته میشویم، زمین و زمان را میدوزیم بهم، دلمان تنگ میشود دلمان قنج می‌رود، ما هم از آدمها ضربه میخوریم بی انصافی‌ست اگر بگویم فقط میخوریم، بگذار صادق باشم از شما چه پنهان ڪه گاهی هم میزنیم